Յանոշ, Ա՜հ, որքա՜ն գեղեցիկ է Պանաման
Դ. Լիչֆիլդ, Արջը և դաշնամուրը
Լիլիթ Ալթունյան, Կապույտ աղվեսը
Կլոդ Ռուա, Բաղձալի Բարովեկածը
Ալան Ալեքսանդր Միլն Վինի Փու արջուկը
Քենեթ Գրեհեմ, Քամին ուռիների մեջ
ԶԱՐՄԱՆԱԼԻ ԳԱԶԱՆՆԵՐ
Մանկագրության մեջ առավել հաճախ, քան հասուն ընթերցողին ուղղված գրականության մեջ, գլխավոր հերոսների դերում հանդես են գալիս կենդանիներ և թռչուններ: Ինչ–որ առումով նման ստեղծագործությունները առակի և կենդանապատում հեքիաթի ժառանգորդներն են, քանի որ այստեղ նույնպես հերոսներն անձնավորված են և օժտված մարդկային գծերով, օրինակ` խոսելու ունակությամբ: Մարդացած գազաններին ու թևավորներին հատուկ են նաև մարդկային թուլություններ. դյուրահավատություն, նախանձ, անխոհեմություն, արկածախնդրություն: Այդպիսի հեքիաթներ են Շառլ Պերրոյի «Կոշկավոր կատուն»: Հեքիաթի հերոսը հավատարմորեն ծառայում է տիրոջն ու իր հնարամտության ու ճարպկության շնորհիվ վերջինիս համար ապահովում հարմարավետ և խիստ բարեկեցիկ կյանք: Կենդանական պատմություններով հարուստ է Գրիմ եղբայրների հեքիաթացանկը: Անդերսենի երկերում նույնպես հանդես են գալիս մարդացած գազաններ ու թռչուններ: Դասական մանկագրությունը հարուստ է նման օրինակներով, իսկ առանձին հեղինակներ գերադասում են գրել բացառապես անձնավորված կենդանիների մասին: Բեաթրիքս Փոթերի մանրապատում զրույցներում խոսող գազանիկների մի ամբողջ շքերթ է, որը գլխավորում են Պետիկ Ճագարը, Տիմոթեոս մկնիկն ու Եմիմա բադիկը: «Քամին ուռիների մեջ» կենդանապատում վիպակն իր հեղինակին` Քենեթ Գրեհեմին, դարձրեց Եվրոպայի ամենաճանաչված մանկագիրներից մեկը: Ակնհայտորեն մի առանձին հաճույք կա անխոս արարածներին խոսուն դարձնելու, նրանց մարդկային տարբեր գծերով օժտելու մեջ: Կենդանապատում զրույցների հաջողությունը պայմանավորված է ծպտվելու, դիմակավորվելու «թատերական» հաճույքով: Չմոռանանք նաև նման ստեղծագործությունների խրատական դերի մասին. մարդ ավելի սիրով ընդունում է իր սխալը, երբ խրատն ուղղված է ոչ թե անձամբ իրեն, այլ ոմն երազկոտ փշեկռնակ ոզնու կամ մի անխելք կաղլիկ բադի, որ թուլություն ունի կանացի սիրուն գլխանոցների հանդեպ:
